نقش خودناتوان‌سازی تحصیلی، رفتارهای ایذایی و ادراک از ساختار هدفی کلاس، در تقلب تحصیلی دانشجویان داروسازی

مقدمه: این پژوهش با هدف تعیین نقش عوامل انگیزشی فردی بر تقلب دانشجویان داروسازی انجام شد. به این منظور نقش متغیرهای خودناتوان‌سازی تحصیلی، رفتارهای ایذایی و ادراک دانشجویان از ساختار هدفی کلاس درس در تقلب تحصیلی دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ها: دراین پژوهش توصیفی همبستگی، جامعه آماری کلیه دانشجویان رشته داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبریز به تعداد 900 نفر بودند که از بین آنان 340 نفر به شیوه تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری، پرسشنامه 31 گویه‌ای میجلی (Midgley) و همکاران، بود که متغیرهای خودناتوان‌سازی تحصیلی، رفتارهای ایذایی و ادراک از ساختار هدفی کلاس (تبحرگرایی، عملکردگرایی و عملکردگریزی) را مورد اندازه‌گیری قرار ‌داد. مقیاس اندازه‌گیری متغیرها فاصله‌ای بود و داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و با روش تحلیل رگرسیون چندمتغیره به صورت گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: رابطه متغیرهای رفتارهای ایذایی، خودناتوان‌سازی تحصیلی، ادراک عملکردگرا بودن، عملکردگریز بودن و تبحری بودن کلاس با تقلب تحصیلی به ترتیب: 61/0، 43/0، 176/0-، 135/0، 066/0- بود (05/0p≤). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که پنج متغیر پیش‌بین در مجموع توانستند 37/0 واریانس تقلب تحصیلی دانشجویان داروسازی را تبیین کنند (05/0p≤). نتیجه‌گیری: اگر شیوه تدریس و اداره کلاس درس به گونه‌ای باشد که دانشجو احساس کند که کلاس، عملکردگرا یا عملکردگریز است، احتمال تقلب در امتحان افزایش خواهد یافت و نیز اگر دانشجو رفتارهای ایذایی در کلاس داشته باشد و یا از راهبرد خودناتوان‌سازی استفاده کند، می‌توان گفت که به احتمال زیاد دست به تقلب خواهد زد.